Ubrania-cudaki

Z perspektywy czasu mocno dziwią mnie pewne modele ubrań, które kiedyś na siebie zakładałam. Takie  hybrydy o nie do końca sprecyzowanej funkcji. Dajmy na to taki golf z krótkimi rękawami. Pamiętacie takie golfy? Ja kilka lat temu miałam ich pełno w szafie. Wprost je uwielbiałam, chociaż dzisiaj zachodzę w głowę, co mi się w nich podobało? Rozłóżmy bowiem tego delikwenta na czynniki pierwsze. Golf - zdecydowanie kojarzy mi się z chłodnymi miesiącami, z ogrzewaniem, otulaniem. A tu bach - krótkie rękawy. Na zimę zatem zdecydowanie za słaby, na lato - no cóż... Przypominam sobie pewne sytuacje, w których zlana potem dusiłam się w tych bawełnianych ( o tyle dobrze)  koszmarkach podczas 30-stopniowych upałów. Dziwne, że któregoś dnia nie złapałam za nożyczki w celu zdekonstruowania tegoż ubraniowego cudaka. Tak, zdecydowanie golf z krótkimi rękawami to mój ubraniowy cudak numer jeden. Poza tym, sama nie wiem czy dobrze mi w golfach... :)

Idźmy dalej. Bolerko. Czym jest bolerko i dlaczego znalazło się kiedyś w mojej szafie? Czy nie miałam wtedy lepszych sposobów  na okrycie  przed chłodem ramion, aniżeli użycie tego przykusego niby-sweterka z dwoma zwisami do zawiązania tuż pod biustem? Dziewczyny szalały za bolerkami, były zatem i takie  z długimi rękawami, były też i z mikro-krótkimi. Takie tyci-tyci niby-żakieciki, dosłownie mikro-marynareczki. Dzisiaj kompletnie nie rozumiem ich fenomenu. Dla mnie to kolejny ubraniowy cudak. Tu wypadałoby wspomnieć o pełnowymiarowej marynarce z krótkimi rękawami.  Miałam taką z h&m - była nie do zdarcia. Pomimo noszenia jej ponad normę, do kontenerów PCK trafiła prawie nieliźnięta zębem czasu. Przyznać się muszę, że czasami zakładałam pod nią coś z długim rękawem... Dopisuję sobie to do stylizacyjnych grzechów wszechczasów.

Lata temu miałam też fazę na bluzki z jak najszerszymi rękawami. Takimi totalnie przepastnymi. Hiper-przeskalowanymi rękawami, na które ktoś zużył 5 razy więcej materiału niż miało to sens. Pamiętam, miałam głębokie przekonanie, że takie rękawy po prostu nigdy mi się nie znudzą. Znudziły mi się i to szybko.

Dobrze, że sposób ubierania ewoluuje. Dzisiaj wybieram zdecydowanie prostsze w obsłudze ubrania. Takie, w których nie ma przerostu formy na funkcjonalnością. Dorzuciłabym tu jeszcze długaśne kraciaste spódnice, klapki na obcasie z baaardzo długim noskiem, zamaszyste kolczyki do ramion. Nie są to klasyczne cudaki - spełniały swoją role trzymając w sumie zwyczajną formę. Cóż, pozostaje zniszczyć dowody rzeczowe w postaci zdjęć z tymi ciuchami, tylko wtedy nie byłoby się z czego pośmiać. I z czego wyciągać wniosków.

Czy Wy również macie takie ubrania-cudaki w pamięci? Rzeczy, które zmuszają do intensywnego główkowania nad tym,  jakim cudem znalazły się kiedyś w Waszych szafach?