A Ty ile wydajesz na czasopisma i gazety?

To był skomplikowany proces decyzyjny, trwający  kilka dni. Rozum walczył z sercem na noże. Zdrowy rozsądek zdawał się  górować nad tym niezrozumiałym przywiązaniem, by za chwilę popaść w zwątpienie, czy decyzja jest słuszna. Kolorowe i błyszczące okładki prosiły o jeszcze jedną szansę. Dawno przebrzmiałe trendy chciały być raz jeszcze dostrzeżone, przepisy wreszcie ugotowane a litery w reportażach  walczyły w kolejce o przeczytanie. Tak zwyczajnie, wysoki, potrójny stosik twoich stylów, zwierciadeł i innych takich chciał przenieść się ze mną do nowego domu. Bo przecież trzy pokoje, bo będzie miejsce i tak dalej. Przeprowadzka okazała się jednak nie lada wyzwaniem. Pakowanie,  kursowanie na trasie stary dom- nowy dom, znoszenie i wnoszenie tego całego cholerstwa, zdawało się nie mieć końca, wysysało z człowieka wszystkie soki i odbijało się czkawką. I mocno zrewidowało, co jest niezbędne i potrzebne, co jest do zabrania.   Z bólem serca i zakwasami w nogach i ramionach, pożegnałam się z trzema stosikami. Poszły na makulaturę. Po tym wszystkim poczułam się jednak lepiej. Bez celulozowego dobytku ponad miarę.

theberry.com

Zastanawialiście się czasem ile wydajecie na prasę? Zabawne, ja skrzętnie unikałam tych obliczeń - jakby to była jakaś skomplikowana matematyka, prawda? Dosyć często kupuję prasę. Nie wyobrażam sobie podróży pociągiem bez jakiegoś umilacza w postaci Elle, Bazaaru czy Zwierciadła. Lubię oddawać się przyjemności oglądania pięknych mieszkań w tych wszystkich czasopismach  wnętrzarskich. Relaksuję się przy planowaniu nowych posiłków z Kukbukiem, ciągnie mnie w stronę UST. Jak już wejdę do empiku to okazuje się, że znowu  jest coś zupełnie  nowego na tych  niezliczonych półkach z prasą. Nie wspominam nawet jaką siłę przyciągania ma dla mnie amerykański albo brytyjski Vogue z tą swoją ceną trochę z kosmosu. Lepi mi się do rąk jak diabli. Ale póki co nie ma siły na mój zdrowy rozsądek i vogów za 5 dych nie kupuję i kropka ( a argument, że będę trenować angielski jest póki co trochę za słaby- wiem bo sprawdziłam na innym czasopiśmie i to na mnie nie działa).  Pamiętam jak kilka lat temu, kiedy przez jakiś czas mieszkałam w Anglii, kupiłam sobie swojego pierwszego ( i ostatniego) Vogue'a i szczerze mówiąc byłam trochę rozczarowana. Spodziewałam się czegoś więcej, zaś ilość stron z reklamami była dla mnie sporym zaskoczeniem. Właśnie to przypominam sobie, gdy mam ochotę na ten dosyć ekstrawagancki wydatek.

Dlaczego o tym piszę? Przecież  nie mam kompletnie nic przeciwko kupowaniu prasy. Absolutnie nic przeciwko zaparzeniu sobie kubka pysznej kawy i ślęczeniu przez pół sobotniego poranka nad nowymi numerami ulubionych czasopism. Uświadomiłam sobie jednak jak dużo ich kupuję i ile na nie wydaję - czasami nie nadążając z ich czytaniem. Zdarzało się, że kilka tytułów z danego miesiąca leżało gdzieś na regale, a tu inna, śliczna buzia krzyczała już do mnie z  nowej okładki. Zawsze wtedy obiecywałam sobie, że jeszcze wrócę do wcześniejszych numerów. Jak myślicie, wracałam?

Postanowiłam trochę zmienić te praktyki. Zanim nie przeczytam wcześniej kupionego, nie będę dokładać do stosika nowych numerów. Nie mam na tyle czasu, by nadrabiać te wszystkie nieprzeczytane. A za  ich łączną cenę w niejednym miesiącu kupiłabym pewnie 1 droższą książkę. Z nimi nie miałam dylematu - brać czy nie brać przy przeprowadzce..  

A jak u Was w tym temacie?

Marta